گیاهان دارویی
◄ گياهان تلخ:
اين گياهان دارويي روي عملکرد معده خصوصا" در هنگام بي اشتهايي تاثير مي گذارند نظير شبدر آبي ، سنبل ختايي طبي و ژنتيان
◄ داروهاي منقبض کننده :
اين مواد روي پوست يا مخاط با تشکيل رسوب سخت همراه با بافت پروتئني ، تاثير مي گذارد. اين داروها آب موجود در بافتها را گرفته و با خشک کردن آنها اثر ضد تورمي دارند. اغلب اين داروها شامل ترکيبات تانن هستند . از گياهان اين گروه مي توان از آويشن،مريم گلي ، گل مينا، تره تيزک، پوست درخت بلوط و بيد ، ريشه بابا آدم ، درخت گردو و... نام برد.
◄ ضد التهاب ها:
اين مواد براي درمان زخم ها و کوفتگي ها بکار مي روند. آنها ورم را کاهش داده و باز سازي بافتهاي آسيب ديده را تسريع مي کنند. از اين دسته گياهان مي توان از بابونه براي التيام جراحت ها ، گل نرگس براي التيام زخم ها و درمان بيماري هاي پوستي ، رزمارينوس در مصارف خارجي ضد روماتيسم و توت فرنگي براي جوش صورت نام برد.
◄ گياهان ضد نفخ:
اين مواد اثر خوبي در دفع گازهاي معده و انقباضات دردناک و حتي تشنج عضلات شکم دارند. اين مواد احساس فشار درد را کاهش داده و باعث توقف رشد باکتري هايي که ايجاد تخمير مي نمايند ، مي شوند. اين گروه داراي مواد اسپاسموليتيک ( رفع تشنج وانقباضات) هستند گياهاني از قبيل بابونه، رازيانه، سروکوهي، نعناع، مريم گلي، اکليل کوهي ،زيره ، انيسون وزوفا از اين گروه گياهان دارويي هستند.
◄ گياهان معرق:
گياهاني که عمل تعريق را آسان مي نمايند عبارتند از: گل ماهور، ﺍقطي سياه، تيول يا زيرفون، شاتره، بتازيت، برگ انگور فرنگي، ريش بز، تره تيزک، ريشه بابا آدم، بيدگياه، و بنفشه وحشي.
◄ گياهان کاهش دهنده تعريق:
اين گياهان از تعريق زياد جلوگيري مي نمايند. مانند: مريم گلي، سنبل الطيب، بلادون، براي مصارف خارجي نيز مي توان به پوست درخت بلوط اشاره کرد.
◄ گياهان مدر:
اين گياهان براي ناراحتي هاي مجاري ادراري مورد استفاده قرار مي گيرند و ترشح ادرار را زياد نموده و کمي حالت ضدعفوني نيز دارند. از اين گياهان مي توان در مواردي از قبيل ناراحتي هاي کليوي سبک، سنگ کوچک کليه، يا شب ادراري استفاده کرد. اين داروها براي بيماري هاي کليوي مهم ، ناراحتي هاي قلبي ، ورم قلبي يا سيروز کبدي مناسب نبوده و براي چنين مواردي بهتر است به پزشک متخصص مراجعه شود. از گياهان اين گروه ميتوان به موارد زير اشاره نمود: گل اقطي سياه، سرو کوهي، پرسياوش، ريشه جعفري ، برگ درخت غان، برگ توت فرنگي، ريشه بابا آدم ، گزنه و...
◄ گياهان خلط آور و لعاب دار:
اين گياهان ايجاد خلط را آسان مي نمايند و سبب تسکين سرفه وکاهش تورم منطقه ورودي ناي مي گردند. از ميان اين گياهان مي توان به پنيرک، گل ماهور، ختمي و بارهنگ اشاره نمود که علاوه بر لعاب ، محتوي اسانس هاي روغني هستند. همچنين گل زيرفون خشک شده داروي بسيار مناسبي براي سرماخوردگي است. جوشانده اين گياه را با عسل شيرين مي کنند و مي نوشند همچنين اين گياه براي تعريق نيز بسيار مناسب است.
◄ گياهان خلط آور و قي آور:
اين گروه از گياهان سبب افزايش ترشح غدد مجاري تنفسي و برونش ها مي گردند مقدار زياد آن قي آور و مقدار کم آن سبب حالت تهوع مي شود. الکالوئيدي که نام آن امتين است و ساپوتين ها در اين گروه قرار دارند. گياه فتق، و اونونيس از اين گروه از گياهان هستند.
◄ داروهاي خلط آور و محرک:
اين گياهان داراي مواد فراري هستند که از طريق دستگاه تنفس دفع مي شوند و مخاط را تحريک مي نمايند و عمل خلط آوري و دفع را آسان مي کنند. همچنين اين مواد سبب شل شدن عضلات تنفسي که در حالت انقباض باشند مي گردند. اين مواد کمي نيز قدرت ضدعفوني دارند . اين گروه نيز شامل گياهاني مي شوند که داراي اسانس هاي روغني هستند(که در بند 8 نام برده شده اند) . گياهان دارويي که به شکل جوشانده براي منظور فوق استفاده مي شوند شامل مسيکه، رازيانه، برگ نعناع، پونه، سوسن بري هستند. از گياهان ديگري که در اين زمينه استفاده مي شوند نيز مي توان به ختمي ، گل وبرگ گياه پاي خر، دانه کتان که محتوي لعاب هستند اشاره نمود.
◄ گياهان ضد سرفه:
اين گياهان خلط آور و آرام کننده سرفه هستند. و در اکثر موارد از آنها بصورت مخلوط استفاده مي شود. از ميان گياهان ساده مي توان ختمي ، پنيرک، گياه سعال يا پاي خر ، بارهنگ ، به دانه و شيرين بيان را نام برد.
◄ گياهان مسهل صفرا:
اين مواد کار توليد صفرا در سلولهاي کبدي وهمچنين کار دفع آن را از طريق مجراهاي صفراوي تسهيل مي نمايند.اين گياهان در درمان ورم کيسه و مجاري صفراوي و حتي عليه سنگ ريزه هاي کوچک کيسه صفرا استفاده مي شوند. از ميان داروهاي گياهي مي توان به برگ بولدو، گل خلد، کنگر کوهي ، زنجبيل سامي، گياه نوروزي، فراسيون سفيد، و ريولد اشاره نمود. از ميان گياهان غير طبي نيز مي توان ماميران، گل قاصدک، پوست درخچه زرشک ، آويشن معمولي، و بومادران را نام برد.
◄ گياهان ملين و مسهل :
اين گياهان کار تخليه معده و روده را تسهيل مي نمايند. پوست نوبرون ، دانه و برگ سنا، ريشه شيرين بيان و ريشه ريوند از اين دسته هستند. گل ختمي ، تخم گشنيز، گل سرخ کاشان و برگ سنا از ملين هاي خوب به حساب مي ايند. گياهاني نظير ميوه و شاخه برگ داردي بياباني ، گل بنفشه صحرايي ، بومادران ، نيلوفر و کتان از گروه گياهان غير دارويي اين دسته هستند.
◄ گياهان مقوي قلب:
اين گروه از گياهان اثر تقويتي روي کار قلب دارند و آهنگ کار قلب را تسريع مي کنند . به عنوان اثر جانبي اين مواد خاصيت دفع آب دارند. از اين گروه مي توان به گل انگشتانه ( ديژيتال) ، آدونيس، گل برفک، آليچ، گراتيول، هلبور سياه اشاره نمود.
◄ گياهان ضد آسم:
گياهاني که براي آسم و تشنجات ريوي مفيد است عبارتند از: ژوسکوام وتاتوره.
اين گياهان دارويي روي عملکرد معده خصوصا" در هنگام بي اشتهايي تاثير مي گذارند نظير شبدر آبي ، سنبل ختايي طبي و ژنتيان
◄ داروهاي منقبض کننده :
اين مواد روي پوست يا مخاط با تشکيل رسوب سخت همراه با بافت پروتئني ، تاثير مي گذارد. اين داروها آب موجود در بافتها را گرفته و با خشک کردن آنها اثر ضد تورمي دارند. اغلب اين داروها شامل ترکيبات تانن هستند . از گياهان اين گروه مي توان از آويشن،مريم گلي ، گل مينا، تره تيزک، پوست درخت بلوط و بيد ، ريشه بابا آدم ، درخت گردو و... نام برد.
◄ ضد التهاب ها:
اين مواد براي درمان زخم ها و کوفتگي ها بکار مي روند. آنها ورم را کاهش داده و باز سازي بافتهاي آسيب ديده را تسريع مي کنند. از اين دسته گياهان مي توان از بابونه براي التيام جراحت ها ، گل نرگس براي التيام زخم ها و درمان بيماري هاي پوستي ، رزمارينوس در مصارف خارجي ضد روماتيسم و توت فرنگي براي جوش صورت نام برد.
◄ گياهان ضد نفخ:
اين مواد اثر خوبي در دفع گازهاي معده و انقباضات دردناک و حتي تشنج عضلات شکم دارند. اين مواد احساس فشار درد را کاهش داده و باعث توقف رشد باکتري هايي که ايجاد تخمير مي نمايند ، مي شوند. اين گروه داراي مواد اسپاسموليتيک ( رفع تشنج وانقباضات) هستند گياهاني از قبيل بابونه، رازيانه، سروکوهي، نعناع، مريم گلي، اکليل کوهي ،زيره ، انيسون وزوفا از اين گروه گياهان دارويي هستند.
◄ گياهان معرق:
گياهاني که عمل تعريق را آسان مي نمايند عبارتند از: گل ماهور، ﺍقطي سياه، تيول يا زيرفون، شاتره، بتازيت، برگ انگور فرنگي، ريش بز، تره تيزک، ريشه بابا آدم، بيدگياه، و بنفشه وحشي.
◄ گياهان کاهش دهنده تعريق:
اين گياهان از تعريق زياد جلوگيري مي نمايند. مانند: مريم گلي، سنبل الطيب، بلادون، براي مصارف خارجي نيز مي توان به پوست درخت بلوط اشاره کرد.
◄ گياهان مدر:
اين گياهان براي ناراحتي هاي مجاري ادراري مورد استفاده قرار مي گيرند و ترشح ادرار را زياد نموده و کمي حالت ضدعفوني نيز دارند. از اين گياهان مي توان در مواردي از قبيل ناراحتي هاي کليوي سبک، سنگ کوچک کليه، يا شب ادراري استفاده کرد. اين داروها براي بيماري هاي کليوي مهم ، ناراحتي هاي قلبي ، ورم قلبي يا سيروز کبدي مناسب نبوده و براي چنين مواردي بهتر است به پزشک متخصص مراجعه شود. از گياهان اين گروه ميتوان به موارد زير اشاره نمود: گل اقطي سياه، سرو کوهي، پرسياوش، ريشه جعفري ، برگ درخت غان، برگ توت فرنگي، ريشه بابا آدم ، گزنه و...
◄ گياهان خلط آور و لعاب دار:
اين گياهان ايجاد خلط را آسان مي نمايند و سبب تسکين سرفه وکاهش تورم منطقه ورودي ناي مي گردند. از ميان اين گياهان مي توان به پنيرک، گل ماهور، ختمي و بارهنگ اشاره نمود که علاوه بر لعاب ، محتوي اسانس هاي روغني هستند. همچنين گل زيرفون خشک شده داروي بسيار مناسبي براي سرماخوردگي است. جوشانده اين گياه را با عسل شيرين مي کنند و مي نوشند همچنين اين گياه براي تعريق نيز بسيار مناسب است.
◄ گياهان خلط آور و قي آور:
اين گروه از گياهان سبب افزايش ترشح غدد مجاري تنفسي و برونش ها مي گردند مقدار زياد آن قي آور و مقدار کم آن سبب حالت تهوع مي شود. الکالوئيدي که نام آن امتين است و ساپوتين ها در اين گروه قرار دارند. گياه فتق، و اونونيس از اين گروه از گياهان هستند.
◄ داروهاي خلط آور و محرک:
اين گياهان داراي مواد فراري هستند که از طريق دستگاه تنفس دفع مي شوند و مخاط را تحريک مي نمايند و عمل خلط آوري و دفع را آسان مي کنند. همچنين اين مواد سبب شل شدن عضلات تنفسي که در حالت انقباض باشند مي گردند. اين مواد کمي نيز قدرت ضدعفوني دارند . اين گروه نيز شامل گياهاني مي شوند که داراي اسانس هاي روغني هستند(که در بند 8 نام برده شده اند) . گياهان دارويي که به شکل جوشانده براي منظور فوق استفاده مي شوند شامل مسيکه، رازيانه، برگ نعناع، پونه، سوسن بري هستند. از گياهان ديگري که در اين زمينه استفاده مي شوند نيز مي توان به ختمي ، گل وبرگ گياه پاي خر، دانه کتان که محتوي لعاب هستند اشاره نمود.
◄ گياهان ضد سرفه:
اين گياهان خلط آور و آرام کننده سرفه هستند. و در اکثر موارد از آنها بصورت مخلوط استفاده مي شود. از ميان گياهان ساده مي توان ختمي ، پنيرک، گياه سعال يا پاي خر ، بارهنگ ، به دانه و شيرين بيان را نام برد.
◄ گياهان مسهل صفرا:
اين مواد کار توليد صفرا در سلولهاي کبدي وهمچنين کار دفع آن را از طريق مجراهاي صفراوي تسهيل مي نمايند.اين گياهان در درمان ورم کيسه و مجاري صفراوي و حتي عليه سنگ ريزه هاي کوچک کيسه صفرا استفاده مي شوند. از ميان داروهاي گياهي مي توان به برگ بولدو، گل خلد، کنگر کوهي ، زنجبيل سامي، گياه نوروزي، فراسيون سفيد، و ريولد اشاره نمود. از ميان گياهان غير طبي نيز مي توان ماميران، گل قاصدک، پوست درخچه زرشک ، آويشن معمولي، و بومادران را نام برد.
◄ گياهان ملين و مسهل :
اين گياهان کار تخليه معده و روده را تسهيل مي نمايند. پوست نوبرون ، دانه و برگ سنا، ريشه شيرين بيان و ريشه ريوند از اين دسته هستند. گل ختمي ، تخم گشنيز، گل سرخ کاشان و برگ سنا از ملين هاي خوب به حساب مي ايند. گياهاني نظير ميوه و شاخه برگ داردي بياباني ، گل بنفشه صحرايي ، بومادران ، نيلوفر و کتان از گروه گياهان غير دارويي اين دسته هستند.
◄ گياهان مقوي قلب:
اين گروه از گياهان اثر تقويتي روي کار قلب دارند و آهنگ کار قلب را تسريع مي کنند . به عنوان اثر جانبي اين مواد خاصيت دفع آب دارند. از اين گروه مي توان به گل انگشتانه ( ديژيتال) ، آدونيس، گل برفک، آليچ، گراتيول، هلبور سياه اشاره نمود.
◄ گياهان ضد آسم:
گياهاني که براي آسم و تشنجات ريوي مفيد است عبارتند از: ژوسکوام وتاتوره.
